Głównymi formami materiału tworzącymi cząstki biomasy są cząstki o różnej wielkości, a charakterystyka wypełniania, charakterystyka płynięcia i charakterystyka ściskania cząstek podczas procesu prasowania mają ogromny wpływ na formowanie tłoczne biomasy.

Formowanie tłoczne pelletu biomasy dzieli się na dwa etapy.

W pierwszym etapie, we wczesnym etapie sprężania, na surowiec biomasy przenoszone jest niższe ciśnienie, dzięki czemu pierwotna luźno upakowana struktura układu surowca zaczyna się zmieniać, a współczynnik wewnętrznych pustych przestrzeni biomasy maleje.

W drugim etapie, gdy ciśnienie stopniowo wzrasta, rolka dociskowa maszyny do peletowania biomasy pod wpływem ciśnienia rozbija wielkoziarniste surowce, zamieniając je w drobniejsze cząstki i następuje deformacja lub płynięcie plastyczne, cząstki zaczynają wypełniać puste przestrzenie, a cząstki są bardziej zwarte. Zazębiają się ze sobą w kontakcie z podłożem, a część naprężeń szczątkowych magazynowana jest wewnątrz powstałych cząstek, co wzmacnia wiązanie pomiędzy cząstkami.

Im drobniejsze surowce tworzące ukształtowane cząstki, tym wyższy stopień wypełnienia pomiędzy cząstkami i tym mocniejszy kontakt; gdy wielkość cząstek jest do pewnego stopnia mała (kilkaset do kilku mikronów), siła wiązania wewnątrz ukształtowanych cząstek oraz cząstki pierwotne i wtórne również ulegną zmianie. Następują zmiany i przyciąganie molekularne, przyciąganie elektrostatyczne i adhezja w fazie ciekłej (siła kapilarna) pomiędzy cząsteczkami zaczynają dominować.
Badania wykazały, że nieprzepuszczalność i higroskopijność uformowanych cząstek są ściśle powiązane z wielkością cząstek. Cząstki o małych rozmiarach mają dużą powierzchnię właściwą, a uformowane cząstki łatwo wchłaniają wilgoć i odzyskują ją. Małe, puste przestrzenie pomiędzy cząstkami są łatwe do wypełnienia, a ściśliwość staje się większa, tak że szczątkowe naprężenia wewnętrzne wewnątrz ukształtowanych cząstek stają się mniejsze, osłabiając w ten sposób hydrofilowość ukształtowanych cząstek i poprawiając nieprzepuszczalność wody.

Badając odkształcenie cząstek i formę wiązania podczas formowania tłocznego materiałów roślinnych, inżynier mechanik cząstek przeprowadził obserwację mikroskopową i dwuwymiarowy pomiar średniej średnicy cząstek wewnątrz bloku formierskiego i ustalił mikroskopowy model wiązania cząstek. W kierunku maksymalnego naprężenia głównego cząstki rozciągają się do otoczenia, a cząstki łączą się w formie wzajemnego zazębienia; w kierunku wzdłuż maksymalnego naprężenia głównego cząstki stają się cieńsze i stają się płatkami, a warstwy cząstek łączą się w formie wzajemnego wiązania.

Zgodnie z tym kombinowanym modelem można wyjaśnić, że im bardziej miękkie są cząstki surowca biomasy, tym łatwiej zwiększa się dwuwymiarowa średnia średnica cząstek i tym łatwiej jest prasować i formować biomasę. Gdy zawartość wody w materiale roślinnym jest zbyt niska, cząstki nie mogą się w pełni rozciągnąć, a otaczające cząstki nie są ściśle połączone, przez co nie mogą się uformować; gdy zawartość wody jest zbyt duża, chociaż cząstki są całkowicie rozciągnięte w kierunku prostopadłym do maksymalnego naprężenia głównego, cząstki mogą zostać zazębione ze sobą, ale ponieważ duża ilość wody w surowcu jest wytłaczana i rozprowadzana pomiędzy warstwami cząstek, warstwy cząstek nie mogą być ściśle ze sobą powiązane, więc nie można ich uformować.

Z danych doświadczeń wynika, że ​​specjalnie wyznaczony inżynier doszedł do wniosku, że lepiej jest kontrolować wielkość cząstek surowca w granicach jednej trzeciej średnicy matrycy, a zawartość drobnego proszku nie powinna być większa niż 5%.