Główne formy materiałowe wykorzystywane w procesie formowania cząstek biomasy to cząstki o różnych rozmiarach, a charakterystyka napełniania, charakterystyka przepływu i charakterystyka kompresji cząstek w procesie kompresji mają duży wpływ na formowanie kompresyjne biomasy.

Proces formowania kompresyjnego peletu z biomasy dzieli się na dwa etapy.

Na pierwszym etapie, we wczesnej fazie kompresji, niższe ciśnienie jest przenoszone na surowiec biomasy, w wyniku czego pierwotna, luźno upakowana struktura ułożenia surowca zaczyna się zmieniać, a wewnętrzny współczynnik pustych przestrzeni biomasy maleje.

W drugim etapie, gdy ciśnienie stopniowo wzrasta, rolka dociskowa maszyny do peletu z biomasy rozbija pod wpływem ciśnienia gruboziarniste surowce, zamieniając się w drobniejsze cząstki, a następnie następuje odkształcenie lub przepływ plastyczny, cząstki zaczynają wypełniać puste przestrzenie, a cząstki są bardziej zwarte. Zazębiają się ze sobą, gdy stykają się z ziemią, a część naprężeń szczątkowych jest magazynowana wewnątrz uformowanych cząstek, co wzmacnia wiązanie między cząstkami.

Im drobniejsze surowce tworzą cząstki kształtowe, tym wyższy stopień wypełnienia między cząstkami i ściślejszy kontakt; gdy rozmiar cząstek jest mały do ​​pewnego stopnia (od setek do kilku mikronów), siła wiązania wewnątrz cząstek kształtowych oraz pierwotne i wtórne nawet ulegną zmianie. Następują zmiany, a przyciąganie molekularne, przyciąganie elektrostatyczne i adhezja fazy ciekłej (siła kapilarna) między cząstkami zaczynają dominować.
Badania wykazały, że nieprzepuszczalność i higroskopijność formowanych cząstek są ściśle związane z rozmiarem cząstek. Cząstki o małym rozmiarze cząstek mają dużą powierzchnię właściwą, a formowane cząstki łatwo wchłaniają wilgoć i odzyskują wilgoć. Małe, puste przestrzenie między cząstkami są łatwe do wypełnienia, a ściśliwość staje się większa, tak że resztkowe naprężenie wewnętrzne wewnątrz ukształtowanych cząstek staje się mniejsze, osłabiając w ten sposób hydrofilowość ukształtowanych cząstek i poprawiając nieprzepuszczalność wody.

W badaniu deformacji cząstek i formy wiązania podczas formowania kompresyjnego materiałów roślinnych inżynier mechanik cząstek przeprowadził obserwację mikroskopową i dwuwymiarowy pomiar średniej średnicy cząstek wewnątrz bloku formującego i ustalił mikroskopowy model wiązania cząstek. W kierunku maksymalnego naprężenia głównego cząstki rozciągają się do otoczenia, a cząstki łączą się w formie wzajemnego zazębienia; w kierunku wzdłuż maksymalnego naprężenia głównego cząstki stają się cieńsze i stają się płatkami, a warstwy cząstek łączą się w formie wzajemnego wiązania.

Zgodnie z tym modelem kombinacji można wyjaśnić, że im bardziej miękkie są cząstki surowca biomasy, tym łatwiej dwuwymiarowa średnia średnica cząstek staje się większa, a biomasa jest łatwiejsza do ściskania i formowania. Gdy zawartość wody w materiale roślinnym jest zbyt niska, cząstki nie mogą być w pełni rozciągnięte, a otaczające cząstki nie są ściśle połączone, więc nie mogą zostać uformowane; gdy zawartość wody jest zbyt wysoka, chociaż cząstki są w pełni rozciągnięte w kierunku prostopadłym do maksymalnego naprężenia głównego, cząstki mogą być ze sobą połączone, ale ponieważ dużo wody w surowcu jest wytłaczane i rozprowadzane między warstwami cząstek, warstwy cząstek nie mogą być ściśle połączone, więc nie mogą zostać uformowane.

Na podstawie danych doświadczalnych specjalnie wyznaczony inżynier doszedł do wniosku, że lepiej jest kontrolować wielkość cząstek surowca w granicach jednej trzeciej średnicy matrycy, a zawartość drobnego proszku nie powinna być większa niż 5%.